Ο Γιάννης Γαΐτης (Αθήνα, 4 / 3 / 1923 – 22 /7 / 1984) ήταν Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης. Είναι γνωστός για τα «Ανθρωπάκια» του, μορφές που δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά και έχουν πανομοιότυπο ντύσιμο με ριγέ κοστούμι και καπέλο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μαζοποίηση του σύγχρονου ανθρώπου.
Ο πατέρας του ήταν Τήνιος και η μητέρα του Πελοποννήσια. Σπούδασε αρχικά στην ΑΣΚΤ και έπειτα στο Παρίσι. Ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν και ο Κωνσταντίνος Παρθένης. Το 1949 συμμετείχε μαζί με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Αλέκος Κοντόπουλος στην ίδρυση της καλλιτεχνικής ομάδας των λεγόμενων «Ακραίων», της οποίας τα μέλη ξεχώρισαν για την ενασχόλησή τους με μορφές αφηρημένης τέχνης.Το 1954 μετέβη στο Παρίσι με σκοπό να ολοκληρώσει τις σπουδές του φοιτώντας στη Σχολή Καλών Τεχνών και στην Ακαδημία Grande Chaumiere. Παράλληλα οργάνωσε εκθέσεις στην Αθήνα και στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, Γαβριέλα Σίμοση, και έλαβε μέρος σε αρκετές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Τα “Ανθρωπάκια”
Το 1967 παρουσίασε για πρώτη φορά τα «Ανθρωπάκια», το χαρακτηριστικό γνώρισμα του έργου του, με το οποίο απασχολήθηκε και τις επόμενες δεκαετίες, κάνοντάς το ένα είδος και μέσο ειρωνείας και κοινωνικής κριτικής.Σταδιακά, από το 1975 οι σχηματοποιημένες μορφές πολλαπλασιάστηκαν και ενοποιήθηκαν με αποτέλεσμα τη δημιουργία ανθρώπινων τοπίων. Απεβίωσε τον Ιούλιο του 1984, λίγες ημέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών.
Η κηδεία του Τσε Γκεβάρα,1968 
“Ανθρωπάκια” 
Ακρόπολη 
“Ανθρωπάκια”: μετρό
( σταθμός Λαρίσης )
Άγγελοι 
Σαρδελοκούτι
